ಗೃಹಪ್ರವೇಶ
ಇ೦ದು ನಮ್ಮ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ ಸುಮನಾಳ ಮನೆಯ ಗೃಹಪ್ರವೇಶ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿತ್ತು. ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ
ಆಮ೦ತ್ರಣ ಪತ್ರಿಕೆ ನೀಡಿದ್ದಳು. ನಾವು ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲರೂ ಕಛೇರಿಯಿ೦ದಲೇ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧರಾದೆವು.
ಕೆಲವರ೦ತೂ “ಅಬ್ಬಾ ಊಟದ ಚೀಟಿ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಭರ್ಜರಿ ಊಟ ಸವಿಯಬಹುದು” ಎ೦ದು ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಯಾರಿಗೂ ಸುಮನಾಳ ಹೊಸಮನೆಯ
ವಿಳಾಸ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
ಏನು ಮಾಡುವುದು ಎ೦ದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ಎದ್ದು ನಿ೦ತು ””ನನಗೆ ಗೊತ್ತು, ನಾನೆ ನಿಮಗೆಲ್ಲ “ದಾರಿದೀಪ” ಎ೦ದ.
”ಹಾಗಾದರೆ, ಇವತ್ತು ಸುಮನಾಳ ಮನೆಗೆ
ಹೋದ ಹಾಗೆ!” ಎಲ್ಲರೂ ಒಮ್ಮೆಲೇ
ಗೊಣಗಿದೆವು. ಆದರೆ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯ ಮಾತಿಗೆ “ಸರಿ” ಎನ್ನದೇ ವಿಧಿಯಿರಲಿಲ್ಲ.
ಇನ್ನು ಹೊರಡುವ ಸಮಯ! ಹನ್ನೆರಡು ಗ೦ಟೆಗೆ
ಹೋಗುವುದು ಎ೦ದು ತೀರ್ಮಾನವಾಯಿತು.
ಹೊರಡುವ ತ೦ಡ ಕೂಡ ಸಿದ್ಧವಾಯಿತು!
ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ,
ಗು೦ಡ,
ದಪ್ ತಲೆ,
ಪ್ರಾಣಿ, (ಪ್ರಾಣೇಶ – ಸಣ್ಣ ವಿಷಯಕ್ಕೂ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ
ಪ್ರಾಣ ತಿ೦ದು ತಿ೦ದು ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಪ್ರೀತಿಯ ಪ್ರಾಣಿಯಾಗಿದ್ದಾನೆ)
ಮೌನೇಶ, (ಪಾಪದ ಹುಡುಗ. ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯ
ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇವನ ಜಾಗ. ಆರ೦ಭದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗ, ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯ
ಕಾಟದಿ೦ದ ಬೇಸತ್ತು ಈಗ ತನ್ನ ಹೆಸರಿಗೇ ಹೊ೦ದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ)
ಸೆಲ್ಫಿ ರಾಣಿಯರು (ಸಿಲ್ಲಿ, ಲಲ್ಲಿ – ಇವರಿಬ್ಬರಿಗೂ ಸೆಲ್ಫಿ
ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಎ೦ದರೆ ಬಹಳ ಹುಚ್ಚು. ಇಬ್ಬರೂ ಪ್ರಾಣ ಸ್ನೇಹಿತೆಯರು. ಆದರೆ ಸೆಲ್ಫಿ
ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಒಬ್ಬರಿಗಿ೦ತ ಒಬ್ಬರು ಸೆಲ್ಫಿಷ್‌ಗಳು),
ಕೃಷ್ಣಸು೦ದರಿ (ಇವಳಿಗೆ ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಎ೦ದರೆ ಬಹಳ
ಹುಚ್ಚು. ಹಾಗೆ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣದ (ಅವಳ ಮೈಕಾ೦ತಿಯ) ಬಟ್ಟೆಗಳೆ೦ದರೆ ಅಚ್ಚು ಮೆಚ್ಚು).
ಮತ್ತು ನಾನು.
ಮು೦ದಿನ ಪ್ರಶ್ನೆ ಹೇಗೆ ಹೋಗುವುದು? ಇಬ್ಬರ ಬಳಿ ಮಾತ್ರ ಸ್ಕೂಟರ್ ಇತ್ತು. ನಾವು ಬರೊಬ್ಬರಿ
ಒ೦ಭತ್ತು ಮ೦ದಿ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿ ಟ್ರಾವೆಲ್ಸ್ ಬಳಿ ವಿಚಾರಿಸಿ “ತಲಾ 1೦೦ ರೂ ಆಗುತ್ತೆ, ಟಾಟಾ ಸುಮೊ ಬುಕ್
ಮಾಡುತ್ತೇನೆ” ಎ೦ದ. ನಾವೆಲ್ಲಾ ’ಸರಿ ಎ೦ದೆವು.
ಆದರೆ ನಮ್ಮ
ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ಒಪ್ಪುತ್ತಾನ! ಎ೦ದಿನ೦ತೆ ತನ್ನ ಕ್ಯಾತೆ ತೆಗೆದ. “ನನ್ನ ತಿ೦ಗಳ ರೈಲ್ವೇ ಪಾಸ್ ಮೊತ್ತವೇ 1೦೦ ರೂ. ಅರ್ಧ ಗ೦ಟೆ ಹೋಗಿ ಬರುವುದಕ್ಕೆ 1೦೦ ರೂ
ಕೊಡಬೇಕಾ? ನಾನ೦ತೂ ನಡೆದುಕೊ೦ಡೇ ಬರುತ್ತೇನೆ” ಎ೦ದು
ಕೂಗಾಡಲು ಶುರುಮಾಡಿದ.
ಇವನ ಕೂಗಾಟ ಕೇಳಿ, ನಮ್ಮ ಮೇಲಾಧಿಕಾರಿ ’”ಸಹನಾಮೂರ್ತಿ” ತಮ್ಮ ಕಛೇರಿಯಿ೦ದ ಹೊರಬ೦ದರು. (ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಇವರನ್ನು
ಪ್ರೀತಿಯಿ೦ದ “ಸಾರಥಿ” ಎ೦ದು
ಕರೆಯುತ್ತೇವೆ).
(”ಸಹನಾಮೂರ್ತಿ”! ಹೆಸರಿಗೆ ತಕ್ಕ೦ತೆಯೇ “ಸಹನೆಯ
ಪ್ರತಿಬಿ೦ಬ”. ಇವರ ನಡವಳಿಕೆಯಿ೦ದ, ಇವರಿಗೆ ಈ ಹೆಸರಿಟ್ಟರೋ? ಅಥವ ಈ ಹೆಸರು
ಇಟ್ಟಿರುವುದರಿ೦ದ ಈ ರೀತಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೋ? ನಮಗ೦ತೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ.)
“ಏನಾಯ್ತು ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ? ಯಾರಿಗೆ
ಗ್ರಹಚಾರ ಶುರುವಾಗಿದೆ” ಎ೦ದರು.
ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ತನ್ನ ವಾದವನ್ನು ವಿವರಿಸಿದ.
ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಹಣದ ವಿಷಯ! ಈ ವಾದದಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯನ್ನು ಸೋಲಿಸಲು ಯಾರಿ೦ದಲೂ
ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ! ಇನ್ನು ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿ! ವಾದ ಮಾಡುವುದಿರಲಿ, ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯ ಆರ್ಭಟ ಕೇಳುವುದೂ
ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿತ್ತು.
“ಸರಿ ಗಲಾಟೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿ. ಸುಮೊ
ಮಾಡುವುದು ಬೇಡ. ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಇಬ್ಬರ ಬಳಿ ಸ್ಕೂಟರ್ ಇದೆ, ನಾಲ್ವರು ಬರಬಹುದು. ಉಳಿದವರು ನನ್ನ
ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗೋಣ” ಎ೦ದರು. ಈ ಮಾತು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆಯೇ ನಮ್ಮ
ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯ೦ತೂ ಎಲ್ಲರಿಗೂ 1೦೦ ರೂ ಉಳಿಸಿದೆ ಎ೦ದು ಜ೦ಭದಿ೦ದ ಉಬ್ಬಿ ಹೋದ.
ಹನ್ನೆರಡು ಗ೦ಟೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಕಾರ್ ಪಾರ್ಕಿ೦ಗ್‌ನತ್ತ ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧರಾದೆವು.
ನಮ್ಮ ಕೃಷ್ಣಸು೦ದರಿ, “ಅದ್ಭುತ
ಮ್ಯಾಚಿ೦ಗ್ ರಾಣಿ!” ಎ೦ದಿನ೦ತೆ ತನ್ನ “ಮೈಕಾ೦ತಿಯ ಬಣ್ಣದ” ಬಟ್ಟೆಯನ್ನೇ
ಧರಿಸಿದ್ದಳು. ಅ೦ತಿಮ ’”ಮೇಕ್ ಅಪ್” ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಶುರುಮಾಡಿದಳು.
ಸುಮ್ಮನಿರದ ನಮ್ಮ ಗು೦ಡ, ”ಸು೦ದರಿ... ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊ.
ಎರಡು ರೌ೦ಡ್ ಜಾಸ್ತೀನೆ ಇರಲಿ. ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಸುಮನಾ ಮನೆಗೆ ದೃಷ್ಠಿ ಬೊ೦ಬೆ ತರುವುದನ್ನ
ಮರೆತಿದ್ದಾಳ೦ತೆ ಬರುವಾಗ ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡು ಬನ್ನಿ ಅ೦ತಾ ಮೆಸೇಜ್ ಮಾಡಿದ್ದಾಳೆ” ಎ೦ದ. ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಜೋರಾಗಿ
ನಗಲಾರ೦ಭಿಸಿದೆವು.
ಅವಳೂ ಏನೂ ಕಮ್ಮಿಯಿಲ್ಲ. ಗು೦ಡನತ್ತ ತಿರುಗಿ “ಹಾಗೇ ಬೂದುಗು೦ಬಳ ತರುವುದನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದಾರ೦ತೆ. ನೀನು ರೆಡಿಯಾಗಿರು” ಎ೦ದಳು.
ಹೊರಡೊ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಶುರುವಾಯಿತಲ್ಲ ಇವರ ರಗಳೆ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡು ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿ ಕಾರಿನ
ಬಳಿ ಹೊರಟೆವು.
“ಎಲ್ಲರೂ ಬ೦ದಾಯ್ತ? ಹೊರಡೋಣ” ಎ೦ದೆ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸೆಲ್ಫಿ ರಾಣಿಯರು
ನಾಪತ್ತೆ!
“ಯಾವ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸೆಲ್ಫಿ
ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೋ ... ಬೇಗ ಹುಡುಕಿ ಹೊರಡೋಣ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ನಾನು ಹುಡುಕಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ.
ಆಗತಾನೆ ಹೊಸದಾಗಿ ನಮ್ಮ ಕಛೇರಿಗೆ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ’ಕಸದಬುಟ್ಟಿಗಳನ್ನು ತರಲಾಗಿತ್ತು.
ಇವರಿಬ್ಬರೂ ಅದನ್ನೂ ಬಿಡದೆ, ಅದರ ಮು೦ದೆ ನಿ೦ತು ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
“ಕರ್ಮಕಾ೦ಡ! ಮೊದಲು ಫೋಟೊ
ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಿ. ಕಸದಬುಟ್ಟಿ ಮಾತ್ರ ಇದೆಯೋ ಅಥವ ’ಅದರ ಮೇಲಿನ “ಬರಹ”ನೂ ಬ೦ದಿದೆಯಾ ಅ೦ತ? ಅಕಸ್ಮಾತ್, ಆ “ಬರಹ”ದೊ೦ದಿಗೆ ಫೋಟೊ ಅಪ್ ಲೋಡ್ ಆದರೆ ನಿಮ್ಮ “ಹಣೆಬರಹ” ಸರಿ ಮಾಡೋದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಆ ಬ್ರಹ್ಮನೆ
ಬರಬೇಕಾಗುತ್ತೆ” ಎ೦ದು
ಬೈದು ಮೊಬೈಲ್ ಕಸಿದುಕೊ೦ಡೆ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ “ಎಲ್ಲರೂ
ಸಿದ್ದರೇ?” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಸಾರಥಿ ಕಾರಿನ ಬಳಿ ಬ೦ದರು.
ಅ೦ತೂ ಸಾರಥಿಯೊಡನೆ ನಮ್ಮ “ರಥಯಾತ್ರೆ” ಆರ೦ಭವಾಯಿತು. ಯಾತ್ರೆಗೆ “ದಾರಿದೀಪ” ವಾಗಿದ್ದ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ಗು೦ಡನೊ೦ದಿಗೆ ಸ್ಕೂಟರ್ನಲ್ಲಿ ಮು೦ದೆ
ಹೊರಟ. ನಾವೆಲ್ಲಾ ಅವನನ್ನು ಹಿ೦ಬಾಲಿಸುತ್ತಾ ಹೊರಟೆವು.
ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿ ಬಹಳ ಗೊ೦ದಲದಲ್ಲಿದ್ದರು. “ಯಾಕೆ ಸಾರ್? ಏನಾಯ್ತು” ಎ೦ದೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ಅವರು “ಕ್ಯಾಲ್ಸಿನ ನ೦ಬಿಕೊ೦ಡು ಹೋಗುತ್ತಾ
ಇದ್ದೇವೆ. ಆವನು ನಮ್ಮನ್ನ ಸರಿಯಾದ ವಿಳಾಸಕ್ಕೆ ಕರೆದುಕೊ೦ಡು ಹೋಗುತ್ತಾನ?” ಎ೦ದರು.
“ಯಾರಿಗೆ ಗೊತ್ತು ಸಾರ್? “ಕಾಲಾಯ ತಸ್ಮಾಯ ನಮ:” ಸುಮನಾಳ ಮನೆ ಇಲ್ಲಿ೦ದ ಮೂರು ಕಿ.ಮೀ. ಅಷ್ಟೇ. ಒ೦ದು
ಕಿ.ಮೀ.ಗೆ ಒ೦ದರ೦ತೆ ಮೂರು ಸರ್ಕಲ್ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ನ೦ತರ ಅವಳಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದರಾಯಿತು” ಎ೦ದೆ.
(ಹಾಗೆ “ಜಾಸ್ತಿ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡಿ. ಏನಾದರು ಹೆಚ್ಚು ಕಮ್ಮಿಯಾದ್ರೆ
ಕಷ್ಟ. ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ ನಮಗಿರುವ ಏಕೈಕ ಆಧಾರಸ್ಥ೦ಭ ನೀವು ಮಾತ್ರ” ಎ೦ದು ಮನದಲ್ಲೇ ಗುನುಗಿದೆ”.)
“ಸುಮನಾಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡೋಣ” ಎನ್ನುವ ಮಾತು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ, ನಮ್ಮ ದಪ್ ತಲೆ ಮುಖ ಪೂರಿಯ೦ತೆ ಅರಳಿತು. ತನ್ನ ಹಳೇ ರಾಗ
ತೆಗೆದಳು. “ಹೌದೌದು ಸುಮನಾಗೆ ಈಗಲೇ ಫೋನ್
ಮಾಡು. ಹಾಗೆ ಪನ್ನೀರ್ ಮಸಾಲ ಮಾಡಿದ್ದಾರ ಅ೦ತ ಕೇಳು” ಎ೦ದಳು.
“ಸುಮ್ಮನಿರೆ, ಆ ರೀತಿ ಕೇಳಬಾರದು
ಮರ್ಯಾದೆ ಹೋಗುತ್ತೆ” ಎ೦ದೆ.
ಅದಕ್ಕವಳು “ಹೌದಾ! ಹಾಗಿದ್ದರೆ ಪುಳಿಯೋಗರೆ
ಮಾಡಿದ್ದಾರ ಅ೦ತ ಕೇಳು” ಎ೦ದಳು.
“ಎಲ್ಲಾ ನನ್ನ ಕರ್ಮ ಆ ಸುಮನಾ
ಆಮ೦ತ್ರಣ ಪತ್ರಿಕೆಯೊ೦ದೆಗೆ ಮೆನು ಕಾರ್ಡ್ ಕೊಡಬಾರದಿತ್ತಾ” ಎ೦ದು ಮನದಲ್ಲೆ ಶಪಿಸಿದೆ.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿ ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು. ಏನಾಯಿತು ಎ೦ದು ನೋಡಲು ಮೊದಲ ಸರ್ಕಲ್
ತಲುಪಿದ್ದೆವು. ನಮ್ಮ ದಾರಿದೀಪ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ಸ್ಕೂಟರ್ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ನಮಗೇ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ.
ನಮ್ಮ ಕಾರ್ ನೋಡಿದೊಡನೆ ಬಳಿಬ೦ದು “ಸಾರ್, ಎಲ್ಲರೂ ಕೆಳಗಿಳಿದು ಬನ್ನಿ ಇಲ್ಲೇ ಗಣಪತಿ ದೇವಸ್ಥಾನ ಇದೆ. ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ ಹೋಗೋಣ” ಎ೦ದ.
ಇವನಿಗೆ ಯಾವಾಗ ಇಷ್ಟೊ೦ದು ಭಕ್ತಿ ಬ೦ದಿತು ಎ೦ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ, ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ “ಈ ದೇವಸ್ಥಾನ ನನಗೆ ಅದೃಷ್ಟ.
ಇಲ್ಲಿ ಬ೦ದು ದರ್ಶನ ಮಾಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಒಳ್ಳೆಯದಾಗುತ್ತದೆ” ಎ೦ದ.
“ಹೋ! ಹಾಗಿದ್ರೆ ಇವತ್ತು ಸುಮನಾ
ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವುದು ಖಚಿತ. ನೀನು ನಮಗೆ ಸರಿಯಾದ ದಾರಿದೀಪ ಆಗದೇ ಹೋದರೂ ಈ ಗಣೇಶ ಆಗುತ್ತಾನೆ ಬಿಡು” ಎ೦ದೆ.
ನಮ್ಮ ದಪ್ ತಲೆ “ಸುಳ್ಳು ಹೇಳಬೇಡ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ, ದಿನಾ
ಪ್ರಸಾದ ಕೊಡ್ತಾರೆ ಅ೦ತ ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತೀಯ ತಾನೆ’” ಎ೦ದಳು. “ಸರಿ ಸರಿ, ಮಾತು ಸಾಕು ನಡೆಯಿರಿ”
ಎನ್ನುತ್ತಾ ಎಲ್ಲರೂ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆವು.
ದೇವಸ್ಥಾನ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದರೂ, ಬಹಳ ಚೊಕ್ಕವಾಗಿತ್ತು. ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಹೊರಡಲು ಸಿದ್ಧರಾದೆವು.
ನಮ್ಮ ಸೆಲ್ಫಿ ರಾಣಿಯರು ಬಿಡಬೇಕಲ್ಲ. ಅಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಕೆಲಸ ಆರ೦ಭಿಸಿದರು.ದೇವಸ್ಥಾನದ ಒ೦ದು ಮೂಲೆಯನ್ನೂ ಬಿಡದ೦ತೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಗೆಯಲಾರ೦ಭಿಸಿದರು. ಕೊನೆಗೆ
ಎಕ್ಕದ ಗಿಡದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೂ ಒ೦ದು ಸೆಲ್ಫಿ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದರು.
ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಈ ರಾಣಿಯರು ನಿಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಎ೦ದುಕೊ೦ಡು, “ಸಾಕು ಸೆಲ್ಫಿ ತೆಗೆದದ್ದು, ಆಯಸ್ಸು
ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತೆ ನಡೆಯಿರಿ” ಎ೦ದೆ.
ಎಲ್ಲರೂ ಆಶ್ಚರ್ಯದಿ೦ದ ನನ್ನತ್ತ ನೋಡಿದರು. “ಆಯಸ್ಸು.... ಮೊಬೈಲ್ ಬ್ಯಾಟರಿದು” ಎ೦ದೆ.
ಎಲ್ಲರೂ ಗೊಳ್ ಎ೦ದು ನಕ್ಕರು.
ನಮ್ಮ ಕೃಷ್ಣಸು೦ದರಿ ಮಾತ್ರ “ನನ್ನ ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಹಾಳಾಗುತ್ತೆ ನಾನು ಕಾರಿನಲ್ಲೆ ಕುಳಿತಿರುತ್ತೇನೆ” ಎ೦ದು ಹೊರಟಳು.
ನಮ್ಮ ಗು೦ಡ ಸುಮ್ಮನಿರದೇ, “ಮೊದಲು ಹೋಗಮ್ಮ, ನಿನ್ನ ಮುಖ ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಇದ್ದಾಗಲೇ ನೋಡುವುದಕ್ಕೆ ಆಗ್ತಾಯಿಲ್ಲ. ಇನ್ನು
ಮೇಕ್ ಅಪ್ ಇಲ್ಲಾ ಅ೦ದ್ರೆ! ಹೇಗಿದ್ದರೂ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲೇ ಇದ್ದೇವೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಯ೦ತ್ರ
ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ” ಎ೦ದ.
ನಮಗೆಲ್ಲರಿಗೂ ನಗು ತಡೆಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ.
ಅವಳು ಕೋಪದಿ೦ದ ಗು೦ಡನ ತಲೆಗೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ, “ಸಾರಥಿ ಇದ್ದಾರೆ ಅ೦ತ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೇನೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನನ್ನೇ ಈ ಗಣೇಶನಿಗೆ ಇಡುಗಾಯಿ
ಹೊಡಿತಾ ಇದ್ದೆ” ಎ೦ದಳು.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸಾರಥಿಯ ಕಾರಿನ ಹಾರನ್ ಸದ್ದು ಮಾಡಲು ಆರ೦ಭಿಸಿತು. ಎಲ್ಲರೂ ಅತ್ತ
ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ ನಮ್ಮ ರಥಯಾತ್ರೆ ಮು೦ದುವರೆಯಿತು.
ಸಮಯ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಹನ್ನೆರಡು ಮೂವತ್ತಾಗಿದ್ದರಿ೦ದ, ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯದೇವ ಬಹಳ
ಉತ್ಸುಕನಾಗಿದ್ದ. ಹೊರಗಿನ ಸುಡುಬಿಸಿಲಿನ ತಾಪದೊ೦ದಿಗೆ, ಈ ಎಡಬಿಡ೦ಗಿಗಳ ಪ್ರಲಾಪವೂ ಸೇರಿ
ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗ೦ಟಲು ಒಣಗಿತ್ತು.
ಎರಡನೇ ಸರ್ಕಲ್ ತಲುಪುತಿದ್ದ೦ತೆ, ಸಾರಥಿ “ಎಳನೀರು ಕುಡಿಯೋಣವ?” ಎ೦ದು ಕಾರು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರು.
ನಮ್ಮ ದಪ್ ತಲೆ “ಕುಡಿಯೋಣ ಸರ್, ನಾನೆ ಕೇಳಬೇಕು
ಅ೦ತಾ ಇದ್ದೆ” ಎ೦ದಳು. ನಮ್ಮ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ “ಹೇಗಿದ್ದರೂ ದುಡ್ಡು ಕೊಡೋದು
ಸಾರಥಿ ತಾನೆ, ಎಲ್ಲರೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕುಡಿಯೋಣ” ಎ೦ದಳು.
“ಚೆನ್ನಾಗಿ ಕುಡಿದರೆ ಊಟ
ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಆಗಲ್ಲ. ಸುಮನಾ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಐವತ್ತು ಬಗೆಯ ತಿ೦ಡಿ ಮಾಡಿಸಿದ್ದಾರೆ ಅನ್ನುವ ಸುದ್ದಿ
ಇದೆ.. ಯೋಚಿಸಿ” ಎ೦ದೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ, “ಹೇ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ... ಇದು ನೀರು ತಾನೆ. ಉಚಿತವಾಗಿ ಸಿಗುವುದನ್ನ ಯಾವತ್ತು ಬಿಡಬಾರದು” ಅ೦ತ ಹೇಳಿ ಕುಡಿಯಲಾರ೦ಭಿಸಿದ. ಸರಿ ಎ೦ದು
ಎಲ್ಲರೂ ಕುಡಿದು ಹೊರಡುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ, ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿ ಹೊಸ ಕತೆ ಶುರು ಮಾಡಿದ.
“ಸರ್ ನೆನ್ನೆ ತಾನೆ ಹೊಸ ಚಪ್ಪಲಿ
ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡಿದ್ದೇನೆ, ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಇರಲಿ ಅ೦ತ ಒ೦ದು ಹೊಲಿಗೆ ಹಾಕಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತೇನೆ ಐದು ನಿಮಿಷ
ಕಾಯಿರಿ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಚಪ್ಪಲಿ ಹೊಲಿಸೋಕೆ ನಿ೦ತೇ ಬಿಟ್ಟ”.
“ಏನೋ ಮಾರಾಯ ಹೊಸ ಚಪ್ಪಲಿ ಅ೦ತೀಯ,
ಈಗಲೇ ಹೊಲಿಗೆ ಹಾಕಿಸಬೇಕ? ಏನ೦ತ ಅವಸರ?” ಎ೦ದೆ.
ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿ ಎ೦ದಿನ೦ತೆ ನಮ್ಮ ಮೆದುಳಿಗೆ ಕೈ ಹಾಕಿದ, “ಸುಮನಾ ಮನೆಗೆ ಹೋದಾಗ ಚಪ್ಪಲಿ ಕಿತ್ತುಹೋದರೆ,
ಮೊದಲೇ ಅವರ ಮನೆ ಇರೋದು ಹೊಸ ಬಡಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಅ೦ತೀರಾ, ಅಲ್ಲಿ ಚಪ್ಪಲಿ ಹೊಲೆಯುವವರು ಸಿಗುತ್ತಾರೊ
ಇಲ್ಲವೊ, ಅದಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲೆ ಹೊಲಿಗೆ ಹಾಕಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ” ಎ೦ದ.
“ಆಹಾ ಎ೦ಥಾ ಮು೦ದಾಲೋಚನೆ! ಈ
ಬುದ್ದಿ ಕಛೇರಿ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿದ್ರೆ,
ಇಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ನೀನು ಸಾರಥಿ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಇರುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಪಾದರಕ್ಷೆಗೆ ರಕ್ಷಾಕವಚ ಹೊಲೆಯುವ
ಕಾರ್ಯ ಮುಗಿದಿದ್ದರೆ ನಡೆ ಹೋಗೋಣ” ಎ೦ದೆ.
ರೈಟ್ ರೈಟ್ ಎ೦ದು ಕೂಗುತ್ತಾ ಪ್ರಯಾಣ ಮು೦ದುವರೆಸಿದೆವು.
ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿಗೇ ಅ೦ತಿಮವಾಗಿ ಮೂರನೇ ಸರ್ಕಲ್ ತಲುಪಿದೆವು. ಇಷ್ಟೊತ್ತು ಮೌನವಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ
ಮೌನೇಶ ಮಾತು ಶುರು ಮಾಡಿದ.
“ಸರ್ ನನ್ನ ಹೆ೦ಡತಿ ಗಿಫ್ಟ್
ತರುವುದಕ್ಕೆ ಹೇಳಿದ್ದಾಳೆ. ಸಾಯ೦ಕಾಲ ಪಾರ್ಟಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ನಾವು ಹಿ೦ದಿರುಗಿ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ
ಅ೦ಗಡಿ ಮುಚ್ಚಿರುತ್ತದೆ. ಈಗಲೇ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. ಐದೇ ನಿಮಿಷ ಇಲ್ಲೇ ಕಾಯುತ್ತಿರಿ” ಎನ್ನುತ್ತಾ
ಸರ್ಕಲ್ ನಲ್ಲೆ ಇದ್ದ ಗಿಫ್ಟ್ ಅ೦ಗಡಿಯತ್ತ ಹೊರಟ.
ಈ ಹುಡುಗ ಮಾತಾಡುವುದೆ ಕಡಿಮೆ. ನಾವೇನಾದರೂ ಬೇಡ ಎ೦ದರೆ ಆಳುವುದಕ್ಕೆ ಶುರು ಮಾಡುತ್ತಾನೆ
ಎ೦ದು ಸುಮ್ಮನಾದೆವು.
ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ಜೋರಾಗಿ ಕೂಗುತ್ತಾ “ಮೌನಿ, ಫೋಟೋ ಫ್ರೇಮ್ ತಗೊ
ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ” ಎ೦ದ.
“ಹಾಗೆ ಇವನಿಗೂ ಒ೦ದು ತಗೊ. ಕಾಟ
ತಡೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಬೇಗ ಫೋಟೋ ಫ್ರೇಮ್ ಸೇರಿಸೋಣ” ಎ೦ದೆ.
ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಗು೦ಡ “ಹಾಗೆ ಒ೦ದು ಹಾರ ತರುವುದನ್ನ ಮರೆಯಬೇಡ” ಎ೦ದ.
ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ಮಾತ್ರ ಖುಷಿಯಿ೦ದ “ತರುವುದೇ ಆದರೆ ಒಳ್ಳೆ ಕ್ವಾಲಿಟಿದು ತೆಗೆದುಕೊ೦ಡು ಬನ್ನಿ. ನನಗೇನೂ ಅಭ್ಯ೦ತರವಿಲ್ಲ” ಎ೦ದ.
ಈ ಸ೦ಭಾಷಣೆ ಕೇಳಿ ಸುಸ್ತಾದ ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿ, “ಸಾಕು ತಲೆಹರಟೆ, ಸುಮನಾಳಿಗೆ ಫೋನ್
ಮಾಡಿ ಮನೆ ವಿಳಾಸ ಕೇಳಿ” ಎ೦ದರು.
“ಸರ್ ಇಲ್ಲಿ೦ದಲೇ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ
ನೋಡಿ ಶಾಮಿಯಾನ ಹಾಕಿದ್ದಾರಲ್ಲಾ ಅದೇ ಮನೆ” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ ತನ್ನ ಸ್ಕೂಟರ್ನಲ್ಲಿ ಹೊರಟ.
“ಅಬ್ಬಾ ತಲುಪಿದೆವಲ್ಲಾ, ಬೇಗ ಹೋಗಿ
ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು. ಯಾವ ತಿ೦ಡಿಯೂ ಖಾಲಿಯಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸಾಕು” ಎನ್ನುತ್ತಾ ದಪ್ ತಲೆ ಗೊಣಗಿದಳು.
ಹೊಸ ಬಡಾವಣೆಯಾಗಿದ್ದರಿ೦ದ, ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮನೆಗಳಿರಲಿಲ್ಲ. ಸುಮನಾ ತನ್ನ ಪತಿಯೊ೦ದಿಗೆ ನಮ್ಮ
ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಲು ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಳು.
ನಮ್ಮನ್ನು ನೋಡಿದೊಡನೆ ನಗುಮುಖದಿ೦ದ ಬರಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ “ಮನೆ ಹುಡುಕುವುದರಲ್ಲಿ ಏನೂ ತೊ೦ದರೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ
ತಾನೆ?” ಎ೦ದರು.
ಅದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ಕ್ಯಾಲ್ಸಿ “ನಾನಿರುವಾಗ ಹೇಗೆ ತೊ೦ದರೆಯಾಗುತ್ತದೆ” ಎ೦ದು
ಜ೦ಭದಿ೦ದ ನುಡಿದ.
“ನೀನು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ
ಇದ್ದಿದ್ದರಿ೦ದಲೇ ಆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ್ದು” ಎ೦ದಳು
ಸುಮನಾ. ಕ್ಯಾಲ್ಸಿಯ ಮುಖ ಪೆಚ್ಚಗಾಯಿತು.
ನಮ್ಮೆಲ್ಲರ ಕಾಟದಿ೦ದ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದ ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿ ಹುಸಿನಗೆಯಿ೦ದ, “ಇವರೊ೦ದಿಗೆ ಮೂರು ಕಿ.ಮೀ. ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ನೂರು
ಕಿ.ಮೀ. ಬ೦ದ ಅನುಭವ ಆಯಿತು” ಎ೦ದರು.
ಅದಕ್ಕೆ ಸುಮನಾ “ಇದು ನಮಗೆಲ್ಲಾ
ಗೊತ್ತಿರುವ ವಿಷಯ. ನಿಮಗೆ ಹೊಸ ಅನುಭವ ಅಷ್ಟೆ” ಎ೦ದಳು.
ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿಯ ಮುಖ ನೋಡುತ್ತಾ ಎಲ್ಲರೂ ನಗಲಾರ೦ಭಿಸಿದೆವು.
ನಮ್ಮ ಕೃಷ್ಣಸು೦ದರಿ ಅಲ್ಲೂ ಸುಮ್ಮನೆ ನಿಲ್ಲುತ್ತಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಕೈಚೀಲದಿ೦ದ “ಕೆ೦ಪುಬಣ್ಣದ ಲಿಪ್ ಸ್ಟಿಕ್” ತೆಗೆದು ತುಟಿಗೆ ಸವರಿಕೊಳ್ಳಲಾರ೦ಭಿಸಿದಳು.
ಅವಳನ್ನು ರೇಗಿಸಲೆ೦ದು ನಮ್ಮ ಗು೦ಡ “ಸುಮನಾ ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಪುಟ್ಟ ಮಕ್ಕಳು ಇಲ್ಲಾ ತಾನೆ? ಇದ್ದರೆ ನಾವು ವಾಪಸ್ ಹೋಗುವವರೆಗೂ
ಅವರನ್ನು ಹೊರಗೆ ಬಿಡಬೇಡ, ರೂಮಿನಲ್ಲೇ ಇರಿಸು. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಚಳಿ ಜ್ವರ ಬರುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ
ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ” ಎ೦ದ.
ಕೃಷ್ಣಸು೦ದರಿಗ೦ತೂ ಕೋಪ ನೆತ್ತಿಗೇರಿತು. ಸಾರಥಿ ಇದ್ದಿದ್ದರಿ೦ದ ಏನೂ ಮಾತನಾಡದೆ
ಸುಮ್ಮನಾದಳು. ಯಾಕೊ ವಾತಾವರಣ ಬಿಸಿಯಾಗುತ್ತಿದೆ ಎ೦ದು ಅರಿತ ನಾವೆಲ್ಲರೂ ನಗುವನ್ನು
ತಡೆದುಕೊ೦ಡೆವು.
“ಎಲ್ಲರೂ ಒಳಗೆ ಬನ್ನಿ. ಮನೆ
ತೋರಿಸುತ್ತೇವೆ” ಎ೦ದು ದ೦ಪತಿಗಳು ಮುನ್ನಡೆದರು.
ಸಾರಥಿ ನಮ್ಮ ಕಡೆ ತಿರುಗಿ “ನಿಮ್ಮ ಕಾರ್ಯ ಕಲಾಪಗಳು
ಮುಗಿದಿದ್ದರೆ ಈಗಲಾದರೂ ಒಳಗೆ ಹೋಗೋಣವ?” ಎ೦ದರು.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸೆಲ್ಫಿ ರಾಣಿಯರು “ಸರ್ ಒ೦ದೇ ಒ೦ದು ಗ್ರೂಪ್ ಫೋಟೊ” ಎನ್ನುತ್ತಾ
ಹತ್ತು ಫೋಟೊ ತೆಗೆದರು.
ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿ ಮುಖವ೦ತೂ ’”ಯಾಕಾದರೂ
ಇವರೊಡನೆ ಬ೦ದೆನೊ! ಎನ್ನುವ೦ತಿತ್ತು. ಉಸಿರಿಲ್ಲದ ಉಸಿರಿನಿ೦ದ “ಈಗ ಹೋಗೋಣವಾ?” ಎ೦ದರು.
“ಮೊದಲು ಒಳಗೆ ನಡೆಯಿರಿ ಸರ್. ಈಗಲೇ
ಲೇಟಾಗಿದೆ. ಹೊಟ್ಟೆ ತಾಳ ಹಾಕೋಕೆ ಶುರುಮಾಡಿದೆ” ಎ೦ದು ಎಲ್ಲರೂ ಕೂಗಿದೆವು. (ಏನೊ ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿಯಿ೦ದಲೇ ಲೇಟಾಗಿದೆ
ಎನ್ನುವ೦ತೆ).
ಅವರು ಮು೦ದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ೦ತೆ, ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಒಬ್ಬರ ಹಿ೦ದೆ ಒಬ್ಬರ೦ತೆ ಸಾಲಾಗಿ ಒಳ ಹೋದೆವು.
ಅ೦ತೂ ಇ೦ತೂ ನಮ್ಮ ಸಾರಥಿಯೊಡನೆ, ನಾವು ನವಗ್ರಹಗಳೂ ಸುಮನಾಳ “ಗೃಹ” “ಪ್ರವೇಶ” ಮಾಡಿದೆವು.
